Krótkie spięcia #41: „Na księżyc”

Krótkie spięcia to cykl prezentujący najświeższe odkrycia kina alternatywnego – obrazy obecne na najważniejszy festiwalach filmowych (m.in. Berlinale Sundance FF, IFF Rotterdam) i niedostępne poza festiwalowym obiegiem. To selekcja obrazów prowokujących do dyskusji, poruszających radykalną i aktualną problematykę. Filmy, które dają do myślenia.
Pokazom towarzyszą dyskusje z ekspertami z pola nauki i działań artystycznych.
Kurator: dr Andrzej Marzec
 
● 07.12 g. 19.00
○ „Na księżyc”, reż. Tadhg O’Sullivan
● napisy w języku polskim
○ Po projekcji spotkanie z Dagmarą Gniewczyńską
 
Oda do Księżyca utkana z archiwalnych materiałów: fragmentów filmów, zdjęć, poezji i piosenek. Zbudowany na wzór cyklu księżycowego esej przywołuje opowieści o miłości, pieśni o tęsknocie, mity o szaleństwie, sny niewinności i koszmary kolonializmu. Nie ma nic bardziej uniwersalnego niż Księżyc widziany z Ziemi. O ile na różnych szerokościach geograficznych widoczne są różne gwiazdozbiory, o tyle srebrny glob we wszystkich zakątkach kuli ziemskiej wygląda właściwie tak samo. Urzeka bladą zjawiskowością i porusza wyobraźnię artystów, magów, zakochanych i melancholików. Na przestrzeni wieków jego jasna tarcza była jak tabula rasa, stawała się przestrzenią, na którą ludzie projektowali swoje fantazje i nadzieje: Księżyc był symbolem płodności, początkiem nieba, kobietą i mężczyzną, źródłem przypływów, szaleństwa, marzeń, śmierci i nowego życia. Utopią dla naszej dystopijnej planety. Srebrny, ale skalisty i pozbawiony życia glob był idealnym rewersem Ziemi, a jego ciemna i jasna strona – symbolem dwóch stron ludzkiej natury i dualizmów wpisanych w religijne i psychologiczne teorie. Tadhg O’Sullivan – irlandzki artysta wizualny i reżyser – zabiera nas na nocny spacer po kulturowej historii lunarnych mitologii. (opis festiwalowy autorstwa Ewy Szabłowskiej, festiwal Nowe Horyzonty)
 
● Andrzej Marzec: filozof, krytyk filmowy, redaktor „Czasu Kultury”. Jego zainteresowania badawcze skupiają się wokół spekulatywnego realizmu i ontologii zwróconej ku przedmiotom. Autor książek: „Widmontologia. Teoria filozoficzna i praktyka artystyczna ponowoczesności” (2015) oraz „Antropocień. Filozofia i estetyka po końcu świata” (2021). Pociągają go sztuki wizualne, kino alternatywne oraz wizja ekologii, o której można myśleć bez używania pojęcia „Natury”.
 
○ Dagmara Gniewczyńska – zawodowo początkująca testerka oprogramowania. Po pracy zgłębia tajniki magii i szamanizmu sięgając po narzędzia oraz wiedzę, jaką jej oferują. Fascynują ją psychologia, socjologia i seksualność człowieka. Pokornie służy dwójce królików o wdzięcznych imionach Diablo i Szaman.
 
Bezpieczeństwo i regulamin uczestnictwa znajdują się pod linkiem http://bit.ly/regulamin_pawilon. Forma przeprowadzenia wydarzenia jest uzależniona od bieżących rozporządzeń związanych z sytuacją pandemiczną.
 
Wydarzenie bezpłatne.