SadaYakko

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Sada Yakko (1871-1946) – gejsza i tancerka. Pierwsza propagatorka japońskiego teatru na Zachodzie i pierwsza zawodowa aktorka nowoczesnej Japonii. W kulturze polskiej znana przede wszystkim dzięki Janowi Augustowi Kisielewskiemu. Dla młodopolskich artystów była inspiracją i „sensacją egzotycznej natury”. Kiedy w marcu 1902 roku wystąpiła przed polską publicznością, miała już za sobą półroczne tourneé po Stanach Zjednoczonych, a w Europie nazywano ją japońską Sarą Bernhardt.
 
Yakko, rezygnując z nadmiaru teatralnych znaków, wzbogacała swoje występy o ekspresję i dramatyzm, nieobecne w tradycyjnym japońskim tańcu. Prawdziwie japońskiemu artyście nie chodzi jednak o to, żeby wyrazić siebie czy przekazać światu jakąś głęboką prawdę, ale żeby nawiązać z odbiorcą relację, która przez wzruszenie, śmiech czy patos przyniesie mu przyjemność. Sada Yakko nie uciekała więc od popularnego wyobrażenia o egzotycznym kraju wschodzącego słońca.
 
Szukając wspólnoty ze swoją o sto lat starszą koleżanką po fachu, Hana Umeda próbuje przywołać szczątki scenicznego ciała Sady Yakko.
 
koncepcja i choreografia: Hana Umeda
performance: Hana Umeda, Natalia Jarzębska, Wojciech Grudziński
dramaturgia: Joanna Ostrowska, Paweł Soszyński
muzyka: Shinsuke Sugitani
światło: Aleksandr Prowaliński
kostiumy: Mikaela Sandell, Sebastian Szarata
scenografia: Hana Umeda, Gabi Krajewski
produkcja: Bartosz Kozakiewicz
zdjęcia: Witek Orski, Karolina Gorzelańczyk
 
W spektaklu wykorzystano cytaty z:
L. Downer „Madame Sadayakko. Gejsza, która uwiodła Zachód”, przeł. Patryk Gołębiowski
J.-A. Kisielewski „O teatrze japońskim”
M. Shelley „Frankenstein”, przeł. Henryk Goldmann
E. Jelinek „Dzieci umarłych”, przeł. Agnieszka Kowaluk
 
Spektakl powstał dzięki Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Młoda Polska. Serdecznie podziękowania dla Komuny Warszawa i Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski.
 
bilety: 20 / 30 pln