Sexinsitu. Archiwum seksualnych doświadczeń.

Od 17 lutego zapraszamy do Pawilonu na wystawę pracy doktorskiej Martyny Miller.
 

„Projekt Sex in situ przyjmuje formę archiwum, o tyle specyficznego, że gromadzi dane i materiały, które sam wytwarza, według wypracowanej metody. Podstawową jednostką są nagrania wideo. Oparte są one o metodę pracy z ciałem, w której osoby uczestniczące poprzez ruchy ciała przywołują własne, przechowywane w pamięci, wspomnienia seksualne. Robią to w pojedynkę – bez partnerów. Powstające w ten sposób choreografie stają się protezą tej pamięci, próbą umaterialnienia w obrazie intymnych i efemerycznych seksualnych zdarzeń.
 
Nie jest to zatem archiwum w klasycznym ujęciu tego słowa, a raczej projekt archiwum wizualnego, które wytwarza własną technologię, jako podstawę do tworzenia wizualności seksualności opartej o doświadczenie. Jego zadaniem jest zmiana nie tylko perspektywy patrzenia na seksualność, ale umożliwienie wglądu w tę przestrzeń dla nas samych, jej oswojenia i wyrażania.
Wirtualny wymiar wspomnienia łączy tradycję performansu z tematyką nowych mediów. Coraz większe uczestnictwa mediów w produkcji naszych współczesnych tożsamości, dokłada do tej relacji kolejny element – empatii poprzez ucieleśnienie. Podwójna logika remediacji mówi o tym, że podstawowym celem naszej kultury jest możliwie najwyższa technologiczna medializacja, przy jednoczesnym usunięciu wszelkich śladów naszego funkcjonowania poprzez media. Znaczenie technologii w konstrukcji naszego „ja” realizuje się i spełnia bez naszej świadomości tych procesów. To rozpoznanie zdaje się być kluczowe w myśleniu o ciele, jego doświadczeniach i afektach, w tym – także o seksualności. Jako nasze podstawowe medium stało się ono encyklopedycznym wytworem tej podwójnej logiki – różnica pomiędzy medializowanym obrazem ciała, a jego doświadczeniem w życiu pozawirtualnym jest dla nas tyleż oczywista, co nie do uniknięcia.
Projekt wypełnia zdiagnozowaną przeze mnie niemożliwość podzielenia się seksualnym doświadczeniem w przestrzeni języka, teorii i nauki poprzez zaproponowanie nowego medium: ucieleśnionego ponownie doświadczenia, które umożliwia uchwycenie seksu jako przestrzeni nie dyskursu, lecz działania. Sexinsitu tworzy platformę nie tylko do ekspresji, lecz także do wytwarzania wiedzy poprzez podejmowaną praktykę. (…)
 
W obrazie widać zaledwie kawałek tego, co otwiera się przed nami w wymiarze psychologicznym, społecznym, międzyludzkim. Wytwarzamy obraz, tę pojedynczą, unikatową reprodukcję seksualnego wspomnienia, który w odróżnieniu od prostoty, z którą zwykliśmy kojarzyć to, co „seksualne”, jest nieczytelny, nieprzyswajalny jako fetysz. Zbyt abstrakcyjny z jednej strony i zbyt surowy z drugiej. Nagi i zasłonięty, explicite i niedopowiedziany. Cenzurowany wirtualnie i „niewinny” w sytuacji bezpośredniego kontaktu. Jest to odrębna forma zapisu, coś pomiędzy notatką, szkicem i skończonym, monumentalnym dziełem. Odtworzenie tworzy i otwiera całe uniwersum, a jednocześnie jego dokumentacja zaledwie rejestruje ten fakt, wyznaczając różnicę pomiędzy obrazem i życiem.
W tym wymiarze pojedynczy akt odtworzenia jest też manifestem. Namysłem nad cielesnością, cielesnym śladem, odnotowaniem, że zauważam ciało i seksualność jako element, który łączy mnie ze światem społecznym. Opowiadam się po stronie działania, szukania, słabości, po stronie eksperymentu, po stronie niewiadomej, po stronie świata zorientowanego na Ty.
Przedstawiając wycinek własnego seksualnego „ja”, walczę o możliwość podmiotowego przedstawienia seksualności, a co za tym idzie – upodmiotowienia i emancypacji nas wszystkich, jako seksualnych, czujących istot.”
 
(fragment rozprawy doktorskiej „Sexinsitu. Seks w teatrze życia codziennego”)
 
 

Osoby pojawiające się w materiale wideo:
Jakub Bolewski, Dobrawa Borkała, Paco Muro Croket, Kristina Ćuk, Katarina Duplancić, Taras Gembik, Antii Gona, Ignacy Hryniewicz, Edka Jarząb, Dylan Kerr, Tina Keserović, Aleksandra Kluczyk, Katarzyna Korytowska, Yulia Krivich, Małga Kubiak, Kaja Kusztra, Planeta Kuz, Monika Łopuszyńska, Marta Malikowska, Elan Mehl, Zoi Michailova, Martyna Miller, Anastazja Pataridze, Michał Perła, Julia Poziomecka, Mariola Przyjemska, Jerzy Ryll, Anka Satelitarna, Piotr Sędkowski, Anka Stankiewicz, Sebastian Winkler, Marta Zdanowicz, Rafał Żarski
 
Produkcja:
PIXEL Multimedia
Michał Mądroszyk – realizacja techniczna
Mikołaj Jaksim – realizacja multimediów
Krystian Piotr – realizacja dźwięku
Monika Petryczko – produkcja
 
Wystawę możecie oglądać w następujących dniach:
● 17 lutego (czwartek) – wernisaż 18:00-20:00
● 18 lutego (piątek) – 16:00-20:00
● 19 lutego (sobota) – 14:00-20:00
● 20 lutego (niedziela) – 14:00-20:00
● 24 lutego (czwartek) – 16:00-20:00
● 25 lutego (piątek) – 16:00-20:00
● 26 lutego (sobota) – 14:00-20:00
● 27 lutego (niedziela) – 14:00-20:00
 
Bezpieczeństwo i regulamin uczestnictwa znajdują się pod linkiem http://bit.ly/regulamin_pawilon. Forma przeprowadzenia wydarzenia jest uzależniona od bieżących rozporządzeń związanych z sytuacją pandemiczną.
 
Wydarzenie bezpłatne. Projekt zrealizowany przy pomocy Wydziału Kultury Miasta Poznania.
 
Wystawa podejmuje tematy związane z doświadczeniami seksualnymi. Zalecamy jej oglądanie osobom pełnoletnim lub po uprzedniej konsultacji z opiekunami.
 
 
ENGLISH VERSION BELOW
 
 

Martyna Miller
Sexinsitu. An archive of sexual experiences.
 
The Sexinsitu project takes the form of an archive, specific as it collects data and materials that it produces itself, according to an elaborated method. The basic units are video recordings. They are based on the method of work with the body, in which the participants, through body movements, recall their own sexual memories. They do this alone – without partners. The choreographies created in this way become a prosthesis of this memory, an attempt to materialize intimate and ephemeral sexual events in the image.
This is therefore not an archive in the classical sense of the word, but rather a visual archive project that produces its own technology as a basis for creating a visuality of sexuality based on experience. Its task is to change not only the perspective of looking at sexuality, but to enable insight into this space for ourselves, to tame and express it.
The virtual dimension of memory combines the tradition of performance with the subject matter of new media. The increasing participation of media in the production of our contemporary identities adds another element to this relationship – empathy through embodiment. The dual logic of remediation states that the primary goal of our culture is to become as technologically mediated as possible while removing all traces of our functioning through media. The importance of technology in the construction of our self is realized and fulfilled without our awareness of these processes. This recognition seems to be crucial in thinking about the body, its experiences and affects, including sexuality. As our primary medium, it has become the encyclopedic product of this double logic – the difference between the medialized image of the body and its experience in non-virtual life is as obvious to us as it is inescapable.
In the image, we see only a piece of what opens up psychologically, socially, and interpersonally. We produce an image, this single, unique reproduction of a sexual memory which, in contrast to the simplicity with which we are used to associating the “sexual”, is illegible, unacceptable as a fetish. Too abstract on the one hand and too raw on the other. Naked and veiled, explicite and understated. Censored virtually and “innocent” in the situation of direct contact. It is a separate form of recording, something between a note, a sketch and a finished, monumental work. Reconstruction creates and opens up an entire universe, yet its documentation merely records this fact, marking the difference between image and life.
In this dimension, the single act of reconstruction is also a manifesto. A reflection on corporeality, a corporeal trace, noting that I notice the body and sexuality as an element that connects me to the social world. I am on the side of action, search, weakness, experiment, the unknown, the You-oriented world.
By presenting a fragment of my own sexual self, I fight for the possibility of a subjective presentation of sexuality, and thus for the empowerment and emancipation of all of us as sexual, sentient beings.
 
Martyna Miller, fragment of the dissertation, “Sexinsitu. Presentation of sex in everyday life”
 

 
Martyna Miller’s art is an area of cultivation of creative relations with the world, the meaning of friendship, community, the presence of female narrative, but also an area of struggle for one’s own identity, sexuality, widely understood freedom and independence.
The artist is aware of the constantly developing new technologies that change the area of art, but she is also deeply convinced that “the strength, durability, beauty and significance of images come from their function and role in the life of the community”.
The theoretical work, and partially the video fragments realizations, have given me a great pleasure to experience wonderful, deeply emotional, intimate, nevertheless universal art, excellently guided by erudite theoretical work, and as free and independent as the author of this project.
Izabella Gustowska
 

Participating persons:
Jakub Bolewski, Dobrawa Borkała, Paco Muro Croket, Kristina Ćuk, Katarina Duplancić, Taras Gembik, Antii Gona, Ignacy Hryniewicz, Edka Jarząb, Dylan Kerr, Tina Keserović, Aleksandra Kluczyk, Katarzyna Korytowska, Yulia Krivich, Małga Kubiak, Kaja Kusztra, Planeta Kuz, Monika Łopuszyńska, Marta Malikowska, Elan Mehl, Zoi Michailova, Martyna Miller, Anastazja Pataridze, Michał Perła, Julia Poziomecka, Mariola Przyjemska, Jerzy Ryll, Anka Satelitarna, Piotr Sędkowski, Anka Stankiewicz, Sebastian Winkler, Marta Zdanowicz, Rafał Żarski
 

All interested persons are invited to join the project. To make a recording, please write:
email: sexinsitu@gmail.com instagram: @sexinsitu
 
Production:
PIXEL Multimedia
Michał Mądroszyk – technical production
Mikołaj Jaksim – multimedia realization
Krystian Piotr – sound design
Monika Petryczko – production
 
You can see the exhibition on the following days:
February 17 (Thursday) – opening 18:00-20:00
18th February (Friday) – 4:00 pm to 8:00 pm
19th February (Saturday) – 2:00 pm – 8:00 pm
20th February (Sunday) – 2:00 pm – 8:00 pm
24th February (Thursday) – 16:00-20:00
25th February (Friday) – 16:00-20:00
26th February (Saturday) – 14:00-20:00
27th February (Sunday) – 14:00-20:00
 
Security and rules for participation can be found at the link http://bit.ly/regulamin_pawilon. The form of holding the event depends on the current ordinances related to the pandemic situation. Free event. The exhibition deals with topics related to sexual experiences. We recommend its viewing to adults or with prior consultation with guardians.
 
Project realized with the support of the Cultural Department of the City of Poznan.