Pawilon Otwarty 2.0.: Siostry Ohydki i Brudna Rzeka

Wynurzamy się z ohydkowych oparów, trzy siostry-statki (…) tworzymy onsen, żywą łaźnię-instalację (…) w której dokonamy próby emancypacji obrzydliwości, przeniesienia jej na strukturę równościową przy pomocy starych wanien. (…)
Jesteśmy trzema odważnymi Siostrami Ohydkami, biednymi ale seksownymi – rozmnażamy się przez szacunek dla różnicy. Nasze wody są zmącone, a granice ciał rozmyte. Płynnie przechodzimy z jednej postaci w następną, umieramy z pragnienia. Czy stać nas na wieczne kupowanie wody butelkowanej? Większość pije tę jedyną dostępną, nawet jeśli jest w niej trochę błota.
Świadome planetarnych zależności, proponujemy rytuał identyfikacji z cuchnącymi i brudnymi rzekami, które poddawane są dziś brutalnym regulacjom i nadużyciom dla zysku. Czym jest nowa sensoryczna wrażliwość? Tożsame z nieuprzywilejowaniem, smród rzek oraz zapach Sióstr Ohydek może stać się katalizatorem higieny starego świata albo tarczą ochraniająca nas przed -istami i -fobami.
Choć normatywne ramy, w których próbuje się nas umieszczać są nam obojętne – mają betonowy posmak progów na rzece, której wody już dawno przestały być neutralne i przezroczyste. Pod ciśnieniem ruchów emancypacyjnych, płyny ustrojowe, jeszcze niedawno uznawane za obrzydliwe i deprecjonujące miano ludzkiej natury, dziś rozsadzają społeczne tamy. Nasze wody stykają się one z dryfującymi po morzach plastikowymi wyspami, niebiodegradowalnymi odpadami, które mącą obraz idealnej i czystej planety z ulotki.
 
Wstęp wolny. Wydarzenie rekomendowane dla odbiorców powyżej 16 r.ż. Instalacja / performance może zawierać elementy uznawane za kontrowersyjne oraz nagość.
Odwiedzających prosimy o zakrywanie okolicy ust i nosa oraz o dezynfekcję rąk przy wejściu do budynku.

 
siostry ohydki:
Wiktoria Bukowy
Julka Walkowiak
Daniel_a Weiss
 
dop:
Iwetta Toma
 
wsparcie merytoryczne:
Ewelina
Karolina Kubik
 
matronat:
pozqueer.pl
lulapink.pl