O CZYM TU GADAĆ, JEŚLI NIE MA O CZYM MÓWIĆ | Łukasz Horbów, Karolina Pawelczyk, Bożna Wydrowska
„Kapitalizuję swój talent i tu tańcuję
Jako dziecko myślałam, że kiedyś się rozpruję
Krok starego rozpierdalał kiedyś moje ego
Gdy nie było hajsu, to tańczyłam na całego”
O doświadczeniu DDA (dorosłych dzieci alkoholików) w trzech aktach. Spektakl inspirowany życiem trojga artystów wizualnych, którzy rozpoznali, że wspólne doświadczenie dorastania w dysfunkcyjnej rodzinie wcale nie oznacza wspólnej definicji, ani perspektywy na sprawę.
Przychodzą do teatru z intencją eksperymentu, ustanawiając komunikację na poziomie szczerości. Aby opowiedzieć o własnym systemowym uwikłaniu i żeby wywlec na wierzch Starego. Ukrytego w ciele, wspomnieniach, nawykach i zachowaniach. Interesuje ich lawirowanie między stanem trzeźwości a nietrzeźwości, widoczności a jej brakiem, bycie w rolach i wychodzenie z nich. Chcą rozmawiać o konsekwencjach dorastania w rodzinach z problemem (alkoholowym), o których niełatwo jest mówić w pojedynkę. To głos młodszego pokolenia, które ma świadomość tego, że za często zgadza się na auto-wyzysk i na branie odpowiedzialności za to, za co odpowiedzialność powinien wziąć ktoś inny.
Jest podjarka na inny stosunek do browarka. Jeżeli doświadczenie DDA jest tak powszechne w polskim społeczeństwie a przychody ze sprzedaży wódżitsu rokrocznie idą na rekord, jak do tego doszło, że właściwie nie ma o czym mówić? Było źle, mogło być gorzej, będzie inaczej?
Akt 1 – B. Montana
Akt 2 – Perełka
Akt 3 – Lucky
***
performans i kreacja: Bożna Wydrowska, Karolina Pawelczyk, Łukasz Horbów
dramaturgia i wsparcie w procesie: Szymon Adamczak
scenografia: Marta Szypulska
kostiumy: Seba Tokarczyk
choreografia: Bożna Wydrowska
wideo: Karolina Pawelczyk
muzyka: Jakub Buchner, Aleksander Jagodziński, Maciej Kryński
obrazy: Karolina Pawelczyk, Marta Szypulska, Bożna Wydrowska
technika: Jakub Buchner, Piotr Szczygielski, Bartek Rączkowski
produkcja: Olga Kozińska – Komuna Warszawa
film „O czym tu gadać, jeśli nie ma o czym mówić”
zdjęcia, dźwięk, kolor: Rafał Kruszka
montaż: Jędrzej Filuś
postprodukcja dźwięku: Rafał Ryterski
scenografia: Łukasz Horbów
produkcja: Karolina Pawelczyk
Premiera: 8.10.2022
Spektakl powstał w ramach sezonu rezydencji 2022 w KOMUNA WARSZAWA pt. „Tough Love”, kuratorka: Anna Smolar.
Projekt realizowany wsparciu m.st. Warszawy.
BIO:
Łukasz Horbów — artysta wizualny urodzony 1995 roku. Jego praktyka artystyczna oscyluje wokół dźwięku, działań przestrzennych i poezji. Jego rozumienie świata opiera na autoportretowej wizji wyalienowanego człowieka zdającego sobie sprawę z dramatu sytuacji w jakiej się znajduje i zrozumieniu jej, wymuszając takie zachowania by zabezpieczyć swoje przetrwanie. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie oraz założyciel Self-House Residency.
Karolina Pawelczyk — artystka wizualna. Tworzy wieloelementowe, performatywne i narracyjne instalacje przestrzenne z wykorzystaniem wideo, rzeźby, dźwięku i innych mediów. W pracach analizuje paradoksy współczesności oraz napięcia pomiędzy koniecznością znalezienia nowych form politycznej i etycznej sprawczości (które byłyby adekwatne do zapośredniczonego technologicznie świata), a bezwładnością naszych ugruntowanych i zalgorytmizowanych wzorców myślowych.
Absolwentka Fotografii na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu i Sztuki Mediów na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Członkini New Centre for Research and Practice, współpracuje z Biurem Usług Postartystycznych.
Jej prace były pokazywane m.in. w Zachęcie — Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Galerii Miejskiej Arsenał w Poznaniu, na Short Waves Festival w Poznaniu, w ramach rezydencji UNESCO Creative Cities Network w Amarante (Portualia). Uczestniczyła w programie mentoringowym Fundacji Sztuki Polskiej ING (2021). Finalistka 19. Artystycznej Podróży Hestii..
Absolwentka Fotografii na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu i Sztuki Mediów na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Członkini New Centre for Research and Practice, współpracuje z Biurem Usług Postartystycznych.
Jej prace były pokazywane m.in. w Zachęcie — Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Galerii Miejskiej Arsenał w Poznaniu, na Short Waves Festival w Poznaniu, w ramach rezydencji UNESCO Creative Cities Network w Amarante (Portualia). Uczestniczyła w programie mentoringowym Fundacji Sztuki Polskiej ING (2021). Finalistka 19. Artystycznej Podróży Hestii..
Bożna Wydrowska — artystka wizualna, performerka oraz choreografka. Znana jako Matka kultury ballroom w Warszawie. W latach 2014-2021 należała do międzynarodowej queerowej rodziny – Royal House of Milan z Nowego Jorku. Od 2016 kuratorka Balu u Bożeny, wydarzenia performatywno-tanecznego łączącego ballroom z lokalną sceną muzyczną, nagrodzonego inicjatywą Ballantine’s True Music Fund 2022. W swojej działalności artystycznej łączy sztukę kultury ballroom z alternatywnymi prakatykami choreograficznymi ruchu i głosu. W 2020 roku kończyła zaawansowany program edukacyjny pt. „Choreografia w Centrum 2”. Od 2015 roku pracowała m.in w takich instytutach jak TR Warszawa, Teatr Studio, Komuna Warszawa czy Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu. Performowała również w wielu przestrzeniach galeryjnych takich jak Galeria Piktogram, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Zachęta— Narodowa Galeria Sztuki, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Gdańskiej Galerii Miejskiej, Galerii Labirynt w Lublinie czy Calvert 22 Foundation w Londynie. Laureatka drugiej nagrody Artystycznej Podróży Hestii (2019) oraz nagrody Elle Style Awards w kategorii „Odkrycie Roku” (2022).
matronat: pozqueer.